در قیاسی ساده می‌توان گفت چی اکسیژن موجود در هواست؛ آنچه که ما با آن حیات می‌یابیم و اگر نباشد ما نیز نخواهیم بود. اما چی چیزی فراتر از O₂ است. آن‌چیزی است که در اکسیژن نهفته و علاوه بر زندگی، نشاط و نیروی حیات نیز می‌بخشد، و هر جا چی نابود شود با خود همه چیز را نابود خواهد کرد.
اگر طبیعت دستخوش ماجراها و مداخلات انسان نمی‌شد، چی همچنان مثل قبل در وضعیت بسیار خوبی جریان داشت. اما بشر با دستکاری در طبیعت چیزی را به نام آلودگی به آن افزود که چی را در تمام وجوه مورد هدف قرار داد و زندگی نوع بشر را با مخاطرات فراوانی مواجه ساخت. در بیانی دیگر می‌توان انرژی چی را “انرژی خواست زندگی” نامید. جایی که میزان چی بالا است، تمایل و خواست انسان هم برای ادامه‌ی زندگی بالاست و در جایی که چی مختل شود، خواست و میل زندگی در او افول خواهد کرد و آرامش و نشاط را از انسان خواهد گرفت.
آشوب بیرونی جوامع  نیز که اکنون شاهد آنیم، ریشه در همین ناآرامی و آشوب درونی آن دارد. و این آشوب به معنی عدم تعادل و توازنی است که از نبود چی ناشی شده است. از سویی آنچه بشر به نام مصنوعات وارد زندگی خود کرده، از سویی انرژی‌های منفی را ایجاد کرده یا افزایش داده، و از سویی دیگر زندگی‌های جدید و ماشینیزه راه‌های طبیعی تقویت و شارژ انرژی چی را مسدود کرده، و نتیجه‌اش آن چیزی شده که اکنون تجربه می‌کنیم: آشوب، تنش و دغدغه!

به عبارت بهتر با اینکه چی فاقد شکل، حجم و بعد است، تمام کائنات، تمام موجودات، جاندار و بی‌جان، مرئی و نامرئی، را با یکدیگر مربوط می‌سازد و موجب می‌شود تا همه چیز در بهترین حالت تعادل و هارمونی با هم به سر برند، و همین حفظ تعادل است که شاه‌کلید امر محسوب می‌شود.

همه می‌دانیم که آب مایه‌ی حیات است؛ هر انسان در روز به ۸ لیوان آب نیاز دارد تا روند طبیعی رشد و متابولیسم را طی کند. حال فرض کنید به جای ۸ لیوان، ۱۸ لیوان آب بنوشد. کمی احساس سنگینی و ناخوشی به او دست می‌دهد. اما اگر ۸۰ لیوان یا ۱۸۰ لیوان آب بنوشد چه؟! آیا همین مایه‌ی حیات، مایه‌ی مرگ او نمی‌شود؟ آیا تنها چیزی که در این میان رعایت نشد و زندگی را به مرگ تبدیل کرد همین عدم رعایت تعادل و توازن نبود. پس می‌بینید که نبود تعادل و هارمونی می‌تواند سازنده‌ترین چیزها را هم به چیزی مخرب و ویرانگر تبدیل کند. این قانون در فنگ‌شویی نیز حکم‌فرماست: چی یعنی نهایت هارمونی!

چی جریان خود زندگی است. جریان چی در جهان مثل جریان خون در بدن است که همواره در حال حرکت و گردش است. مهم این است که هرگز چی را از جریان نیندازیم و آن را جایی محصور و محبوس نکنیم. می‌دانیم تنفس (که حیات از آن زاده شده) نوعی گردش و به جریان انداختن است: دم و بازدم، رفت و آمد. اما اگر نفس را در سینه حبس کنیم و آن را از جریان بیندازیم، O₂ به CO₂ تبدیل شده و باعث نابودی حیات می‌شود. پس حبس کردن چی هم می‌تواند آن را به انرژی منفی تبدیل سازد.

اهمیت جربان متعادل چی در زندگی

در خاور دور درک جریان‌های انرژی چی زمینه‌ای برای کاربرد سیستم‌های درمانی سنتی مختلف مانند طب سوزنی، شیاتسو، ریکی، طب گیاهی، مدیتیشن و همچنین ورزش‌های رزمی مانند تای‌چی، چی‌کونگ و آی‌کیدو شده است. یکی از روش‌های تقویت و افزایش چی در برخی از متد فوق‌الذکر (مانند ریکی) استفاده از دود عود یا شمع برای پاک‌سازی هاله‌ی پیرامون بدن است. با این روش ما در اصل فرکانس‌هایی که چی را آلوده کرده‌اند پاک می‌کنیم و بدین ترتیب چی رخ می‌نماید؛ درست به مانند طلایی که وقتی گرد و غبار را از آن می‌زدائیم شروع به درخشیدن می‌کند. ما چیزی را به طلا نیفزوده‌ایم زیرا طلا به‌ذاته درخشنده است، فقط پیرامون منفی آن را زدوده‌ایم.

هر موجود یا شیئی در جهان، چی مخصوص خود را داراست که مستقیماً با چی عناصری که با آن در ارتباط است، در تبادل به سر می‌برد و به طور غیرمستقیم نیز با چی تمام جهان مرتبط می‌شود. لذا چینیان عقیده داشتند که باید با تقویت چی و حفاظت از آن، رشد مداوم و جاری بودن آن را تضمین کنیم، تا همیشه همچون رودخانه‌ی آرامی در اطراف ما جریان داشته باشد. مهم این است که بدانیم هرگز  نباید راه چی را مسدود یا جریان آن را تسریع سازیم، چرا که جریان بسیار سریع چی می‌تواند انرژی درونی ما را دفع کند و باعث برهم خوردن تعادل شود.
معماران با رعایت قوانین فنگ‌شویی در معماری مثل در نظر داشتن این نکته از ساخت راهرو‌های باریک و بلند در اماکن اجتناب کرده، دقت می‌کنند تا اتاق‌ها در یک خط مستقیم قرار نگیرند، و سعی می‌کنند روبروی در ورودی پنجره‌ای رو به بیرون باز نکنند تا انرژی به محض ورود، خارج نشود.
در و پنجره راه‌های اصلی ورود چی به محیط‌های سربسته هستند. وقتی انرژی از یکی از این دو طریق وارد محیط می‌شود پس از برخورد با دیواره‌ای منحنی و قوس‌دار می‌تواند با چرخش نرمی به حرکت خود ادامه دهد. اما در گوشه و زوایای تیز شروع به چرخیدن می‌کند و چرخش‌های تند گرداب‌واری پدید می‌آورد که آن را چی “برنده یا مخرب یا شا (شار)” می‌نامند. این امر باعث چرخش انرژی چی درونی ما نیز می‌گردد و به از دست دادن تعادل و توازن و در نتیجه کسالت یا بیماری می‌انجامد. به همین دلیل در تزئینات باغ‌های شرقی به ندرت از خطوط راست و صاف و یا چرخش‌های تند زاویه‌دار استفاده شده است، تا چی به نرمی در طول خطوط منحنی جریان پیدا کند.

در پاک‌سازی اتاق‌ها با استفاده از دود نیز گوشه‌های زاویه‌دار (بیشتر سه‌کنج‌ها) مکان‌های اصلی پاک‌سازی تلقی می‌شوند: جایی که انباشته از شاچی (انرژی منفی) است. عنکبوت‌ها از انرژی منفی این نقاط برای شکار کردن استفاده می‌کنند. شاید برای شما هم جالب باشد که چرا عنکبوت تار خود را در گوشه‌ای می‌تند که احتمال پرواز یا حضور حشرات کمتر از بقیه‌ی جاها به نظر می‌رسد! در اصل عنکبوت از نیروی منفی و شبه اهریمنی‌ای که در کنج‌ها و گوشه‌کنارهای تیز و زاویه‌دار جمع شده برای به دام انداختن و کشتن حشرات استفاده می‌کند، و برای غلبه بر همین نیروی منفی است که ما اغلب گوشه‌کنار خانه را با یکی از عوامل تقویت‌کننده‌ی انرژی از قبیل گلدان یا منبع نوری مثل آباژور پر می‌کنیم.

چی اماکن

اولین کاری که پس از ورود چی به محیط می‌بایست انجام دهیم کنترل انرژی در محیط است. کنترل یعنی چرخاندن انرژی به شیوه‌ای صحیح و اصولی.

در معماری سنتی ایران عنصری به نام “هشتی” به همین منظور پدید آمده است. در ویکی‌پدیا هشتی فضای سرپوشیده‌ای تعریف شده که متصل به کوچه و حیاط خانه بوده است و در معماری اسلامی اغلب بلافاصله پس از درگاه قرار می‌گیرد. مهم‌ترین کارکرد هشتی، تقسیم مسیر ورودی به چند جهت و حفظ قسمتی از حریم خانه بوده ‌است. از دیدگاه فنگ‌شویی می‌توان اینگونه تعریف کرد که هشتی وظیفه‌ی تقسیم انرژی را بلافاصله بعد از ورود به خانه برعهده دارد و به الگوهای رفت‌وآمد انرژی نظم می‌دهد.

در یزد، هشتی‌ها با مرکزیت حوضچه آبی زیر بادگیر قرار می‌گرفته‌اند. انرژی پس از ورود از بادگیر توسط آب تقویت شده و در عین حال آب باعث غبارگیری و افزایش برودت هوا شده و چیزی را به وجود می‌آورده که امروزه هوای مطبوع خوانده می‌شود؛ هوایی که اضافات سرما، گرما و آلودگی از آن حذف شده است و به همین علت موافق و موردقبول طبع قرار می‌گیرد، و بنا به کاربری محیط و سبک زندگی، آرامش را برای ساکنان به ارمغان می‌آورد.

هر مکانی دارای نقطه‌ای است که چی در آنجا متمرکز می‌شود. این نقطه‌ مرکز چی نام دارد و نیازمند توجه، حفاظت و تغذیه بسیار زیادی است. یک مکان، با مرکز چی خود حیات یافته و شخصیت و ویژگی‌های مثبت و منفی پیدا می‌کند. پس برای بهبود معماری داخلی به کمک فنگ‌شویی، ابتدا باید مرکز چی آن را یافت. این کار با کمی تمرین، به سادگی از طریق چشم انجام می‌پذیرد. بدین صورت که در گوشه‌های مختلف فضا ایستاده و از هر گوشه به صورت قطری به گوشه‌ای دیگر می‌نگریم. محل تلاقی اقطار مرکز چی آن مکان به شمار می‌رود. چنانچه فضا دارای شکل نامنظم و بی‌قاعده‌ای باشد، باید آن را به نزدیکترین شکل هندسی ساده نمود.

انرژی چی

تقویت مرکز چی

پس از یافتن مرکز چی، باید آن را تقویت کرد زیرا حساس‌ترین نقطه‌ی هر شیء، یا در معماری حساس ترین نقطه هر محل یا بنا، مرکز چی آن است. فرضاً اگر برای انجام کاری بخواهیم بالای یک میز برویم، تا حد امکان وسط میز را برای ایستادن انتخاب نخواهیم کرد؛ چون در آنجا بیش از هر جای دیگری احتمال شکستن میز می‌رود.

برای تقویت مرکز چی راه‌های زیادی وجود دارد: گلدانی که وسط میز می‌گذاریم، شمعی که وسط میز روشن می‌کنیم، مدالیونی که وسط سینه می‌آویزیم (روی چاکرای قلبی)، همه و همه مراکز چی را تقویت می‌کنند. شب‌هنگام وقتی لب دریا نشسته‌اید، ترس شبانه و وهم از دریا را با روشن کردن آتشی از خود دور می‌کنید. اما امکان ندارد که آتش را روشن کرده و یک سوی آن بنشینید، بلکه گرداگرد آن جمع شده و مرکزیت را (که همان مرکز چی جمع است) به آتش می‌دهید.

راه های تقویت انرژی چی

مرکز چی باید همواره آزاد، دارای هوای تازه باشد، در غیر این صورت باید تقویت شود. یکی از راه‌های باز گذاشتن مرکز چی، احداث آسانسور در نقطه‌ی مرکزی ساختمان است. با چنین تمهیدی هم مرکز چی باز است و هم به آن پویایی بخشیده‌ایم و اینگونه‌ سطح انرژی را افزایش داده‌ایم. آنچنان که شاهدید امروزه آسانسورها را بیشتر در مرکز ساختمان‌ها احداث می کنند؛ چون بشر بر حسب تجربه دریافته که با این کار حس خشنودی از بودن در آن محیط افزایش می‌یابد.

اگر مرکز چی با نقطه مرکزی مبلمان‌تان (که میز را آنجا خواهید گذارد) یکی است، دقت کنید که استفاده از یک میز سنگین و حجیم که تا روی زمین امتداد دارد، سد کردن آن مرکز محسوب شده و کار درستی نیست. در اینگونه موارد بهتر است از میزی کوتاه که زیر آن باز است استفاده کرد و برای اثربخشی بهتر گلدانی حاوی آب و گل (نه از کاکتوس‌ها) در مرکز میز قرار داد.

پرکاربردترین عناصر برای تقویت مرکز چی جریان هوا، گیاه، نور و به خصوص آب است. اساساً آب در فنگ شویی ابزار بسیار مفیدی محسوب می‌شود. اولین نوشته‌ها در این مورد متعلق به گوئوپو (نویسنده کتاب معروف زانگ‌شو یا کتاب تدفین ۳۲۴- ۲۷۶ میلادی) است: “چی هنگامی که در معرض باد قرار می‌گیرد پراکنده می‌شود، اما در حضور آب استوار می‌ماند.” معنای این سخن تقویت چی انسان با آب و حفاظت آن در مقابل باد مزاحم است. به عبارت دیگر هر جا آب حضور دارد حیات و سرزندگی نیز رونق خواهد یافت.

پند معروف فنگ‌شویی: ” کوهستان احاطه می‌کند و آب در آغوش می‌گیرد” نیز، کنایه از کاربرد آب برای جذب و تقویت نیروهای مثبت و استفاده از کوه‌ها به عنوان سپری برای حفاظت از چی است. در حقیقت از آغاز توسعه‌ی تاریخی فنگ‌شویی آب و اشیاء مرتبط با آن عواملی بنیادی برای تقویت و حفظ رشد و شکوفایی و بازداشتن نیروهای منفی محسوب می شدند.
در دکوراسیون سنتی ایرانی هم بنا کردن یک حوض در مرکز حیاط یکی از اصولی بوده است که دو کارکرد مرتبط با فنگ‌شویی دارد:

• با استفاده از آب انرژی‌های مثبتی را که به خانه وارد می‌شده تقویت و انرژی‌های منفی را بی‌اثر و نابود می‌کردند.
• مرکز چی خانه را -به رغم بسته بودن آن مرکز- تضعیف نمی‌کرده؛ زیرا این مرکز با عنصر تقویت‌کننده‌ی آب بسته شده بود. (لازم به ذکر است که در معماری باستانی ایران، حیاط در مرکز بنا واقع و ساختمان‌ها گرداگرد آن احداث می‌شده‌اند) جالب‌تر اینجاست که حتی مرکز خود حوض را هم با استفاده از فواره‌‌ای که آب را به سمت بالا جریان می‌داده بهبود می‌بخشیده‌اند، تا بر تقویت و تثبیت انرژی در مرکز چی، اثری دوچندان از خود بر جای بگذارد.

قطعاً شما هم حوضی را دیده‌اید که خالی از آب مانده است. آیا احساس نکرده‌اید که چیزی در فضا کم و حس سنگینی غالب است؟ علت امر این است که مرکز چی علاوه بر اینکه بسته است، با هیچ عنصری هم بهبود نیافته. لذا سطح انرژی آن رو به کاهش گذاشته و باعث احساس کسالت شما شده.

شاید به همین دلیل بوده که در گذشته نوعی تعاون و تعامل لذت‌بخش بین انسان‌ها در جریان بوده؛ چیزی که اندک اندک در حال ترک ما و دنیای امروز ماست.

برای مشاهده لیستی از معتبرترین مراکز فروش متریال و کالاهای لوکس معماری روی لینک ۱۰۰ برند برتر کلیک کنید.