در این گفتگوی گفتگوی معمارانه از محضر معماران صاحب نظری چون دکتر وحید شالی امینی، مهندس فرامرز پارسی، دکتر شادی عزیزی و مهندس حمیدرضا ناصرنصیر بهره برده ایم.
سوالات مطرح شده در این مبحث به شرح زیر است:
آیا آموزش رشته معماری در دانشگاه در شرایط مناسبی اعمال می شود؟
آیا با حرفه ارتباطی دارد؟
چه فرآیندهایی باید پیش بینی شود تا در سالهای آینده از بحرانی کنونی خارج شویم؟
آیا دانشگاه فقط باید به علم بپردازد یا عمل نیز مهم است؟

به گفته خانم دکتر شادی عزیزی که حتی تز دکتریشان مبحث آموزش بوده است مسائل آموزشی نسبت به گذشته حادتر شده اند.
در دانشگاههای ایران محتوای درسی مربوط به چهل سال پیش است.
بزرگترین مسئله که ما در آموزش دانشگاهی با آن روبرو هستیم این است که دانشگاههای ایران هدفمند نیستند.

به نظر آقای مهندس پارسی شاید معماری با بعضی علوم ارتباط داشته باشد اما خود یک علم نیست و حتی مهندسی هم نیست.
معماری ورای مهندسی است. مهندسی مسئله محور است. اما معماری می تواند ارزش محور باشد.
یک معمار باید در عمل نظریه را به آزمون بگیرد. در معماری نظریه و عمل باید با یکدیگر درگیر شوند.
همچنین آقای مهندس حمیدرضا ناصر نصیر در این جلسه بیان کردند که ما امروز در مبحث آموزش معماری نیازمند بازنگری هستیم.
از نحوه پذیرش دانشجو تا تعریف مقاطع تحصیلی در رشته مهندسی معماری تا سیلابس و میزان جذب دانشجو همگی اینها نیازمند تامل است.
بسیار مهم است که استاد خود به حرفهایی که میزند معتقد باشد.
استاد برای دانشجو به مثابه یک الگو است که فارغ از تمام ضعفهای یک سیستم آموزشی دانشجویان او را مانند آینه آینده خود می بینند.

برای آشنایی با بهترین معماران و بهترین دفاتر معماری روی لینک ۱۰۰ برند برتر کلیک کنید.