کوشک باغ نوشان

 کوشک باغ نوشان

باغ نوشان در استان مازندران شهر رویان در محله منوچهرکلا واقع شده است. سایت پروژه دارای پوشش گیاهی غنی با قدمت بالا می باشد و درختان موجود در این باغ از قابلیت های با ارزش سایت بشمار می­آید و مطابق با هندسه و شکل زمین هریک از ویلاها در مجاورت درختان موجود استقرار یافت و برای حفظ هویت و یکپارچگی باغ و نظر به اهمیت توسعه پوشش گیاهی و گسترش منظر سایت، ویلاها در جداره­های پیرامونی شهرک جانمایی شد تا درفضای بازمیانی باغ ضمن تاکید بر سبزینگیِ منظرینِ مرکز سایت، هماهنگی و هم پیوندی لازم با مسیرهای حرکت سواره و پیاده برای دسترسی به هریکی از ویلاها صورت پذیرد.

به­عنوان کانسپتِ اصلی در فرایند طراحی معماری یافتن الگویی با هدف ایجاد پیوستگی و یکپارچگی بیشتر باغ و بنا، با الهام از وضعیت استقرار "عمارت کوشک و باغ" در معماری ایرانی و استفاده از ساختار 9مربع، ایده اصلی طراحی معماری شکل گرفت. ازدلایل مهم استفاده از ساختار 9 قسمتی و بخصوص نوع برونگرای آن در باغ­های ایرانی، بهره­گیری حداکثری از پیوستگی فضایی میان کوشک و باغ پیرامون(تلفیق بنا و باغ) است. ایــن رابطه و آمیختگی به­وسیله پیوند ارتباط­های فضایی و ارتباط عناصر تشکیل­دهنده باغ صورت می­پذیرد.

یکی از ویژگی­های مهم نظام آب در باغ ایرانی، تمایل زیاد به نمایش آن است و از این­رو یکی از عناصر اصلی در شکل گیری هندسه باغ ایرانی در نظر گرفته می­شود. در فرایند طراحی این پروژه نیز محورآب به عمق بنا نفوذ داده شد  و استخر  ویلا، نقش محور آب در باغ­های ایرانی را ایفا کرد و در محور عمود بر آن نیز باغچه­هایی به دل بنا امتداد یافت و در تلاقی محورهای طولی و عرضی، فضایی سکون­آفرین در دل بنا برای نظاره­گری به بیرون طراحی شد تا در چهارطرف این فضا بازشوهای اصلی ویلا (پنجره­های با الگوی سه دری) قرارگیرد و یادآور احساس فضا-مکان در محل آستانه عمارت کوشک در باغ ایرانی باشد.

پوشش سقف ویلاها از سقف­های شیبدار (شیب چهارطرفه و تک شیب) است؛ که علاوه بر عملکرد اقلیمی بهتر، به­عنوان فرمی آشنا درشهرهای شمالی، رابطه میان اثر و بستر را تقویت می­کند. ارتفاع سقف­ ها متناسب با عملکردهای فضای داخلی متغیر است و با کنار هم قرار گرفتن آنها در ویلا های مجاور، پویایی خط آسمان شکل می­گیرد که تداعی کننده بافتی همگن از سقف­های شیبدار در شهرهای قدیم شمال ایران است. در پوشش نما از آجرکوره­ای و سیمان استفاده شده است که هر دو از مصالح قدیمی در معماری ایرانی است. پر و خالی کردن آجرها (فخر و مدین) موجب شکل­گیری سایه روشن­های متفاوت در طول روز به تنوع و غنای بصری نما و حسی فضا افزوده است. در محل اتصال ساختمان­ها به باغ از سنگ فیروزه مشهد به عنوان سنگ ازاره استفاده شده است که رنگ سبز آن به همراه کاشی های دست­ساز در جداره­های آب­نما و استخر ، علاوه برافزایش حس نوستالژیک فضاهای ایرانی، با پوشش سبز بستر پروژه همگن شود.