ایده طراحی: 

دروغ چرا؟ تصمیم گرفتیم دیگر دروغ نگوییم.

 ساختمان از ابتدا ساختار ساده­ای داشت؛ اصولاً هم قرار بود همین باشد؛ چرا که فارغ از آن بودیم کانسپتی سورئال را به اجبار به آن نسبت دهیم یا در پایان­کار، کانسپت و مفهومی خوشایندِ جامعه برایش بیافرینیم!

پتانسیل سایت، کوچه­ای است که روبرو و در آکس زمین قرار دارد و محور دیدی ایجاد می­کند که از بالادست، نما کاملاً تخت (Flat) دیده می­­شود؛ فرصتی که می­شد روی آن نقاشی بزرگی کشید و آن را نمایش داد. از سوی دیگر محدودیت­هایی که ضوابط شهرداری و خواسته­های مالکین به ویژه در آپارتمان­های کوچک تحمیل می­کند، ما را بر آن داشت تا به جای مقابله با آن و نمایشِ کاذبِ بازی حجمی در عمق بسیار محدود، نما را کاملاً دوبعدی درنظر بگیریم. بدین­ترتیب از یک سو پلان داخلی کیفیت فضایی خود را حفظ کرده و تحت تأثیر حجم­سازی در نما قرار نگرفته است، و از سوی دیگر تابلوی متمایزی در نمای ساختمان به فضای شهری اهدا شده است؛ با این فرض برای نمایش اثری هنری درقالب نمایی شهری، آثار چه کسی می­تواند بهتر از “موندریان” الهام بخش باشد؟

از آن گذشته می­خواستیم ساختمان خاص، سفید و تمیز باشد تا در میان انبوهِ توده­های قهوه­ای و خاکستری و کثیف و فرسوده، جلوه­نمایی کند. این­گونه بود که بخش عمده­ی نما که پلان فشرده­ی واحدها پشت آن قرار دارد، با ترکیبی از خطوط مستقیم و سطوح مستطیلی شکل گرفت؛ دو متریال سنگ سفید و فلز تیره، کنتراست خوبی برای این اثر شهری ایجاد کرد. در مقیاس خرد نیز همچنان مجموعه­ای از آثار هنری را می­توان دید؛ اما این­بار دستِ طبیعت است که تابلوهای یکپارچه­ی سنگی را نقش زده است.

در قسمت پایین این “تابلوی شهری”، طبقه­ی همکف با بیشترین عقب­نشینیِ ممکن نسبت به گذر شهری، در قالبی متفاوت، همچنان این نقش را ادامه می­دهد و همزمان دعوت­کننده است و پرجاذبه برای رهگذران؛ در فضای داخلی نیز تنها به­دنبال ایجاد یک فضای متناسب و یک پلان درست و کار­کردی بودیم؛ چیزی که این روزها در عرصه­ی ساخت و ساز شهری به­ندرت دیده می­شود. هرچه نزدیک­تر شویم به بنا، چه در داخل و چه در نما، جزئیات و ریزه­کاری­های بیشتری جلب توجه می­کنند، از بافت و متریال گرفته تا دیتیل­های اتصال و نصب. خلاصه گوییم که فقط و فقط به دنبال ارائه­ی پلان و فضای درست بودیم، نه کمتر و نه بیشتر!

استودیو معماری و منظر پایدار       

معماران : بهراد تندروی، سیامک خاکسار

تیم طراحی :  نیلوفر موسوی، علی محمدی اصل، آرتور پطروسیان

کارفرما: میرفتاح حسینی

مجری: یاشار حسینی

مهندس سازه: مسعود پهلوان

عکاس: سیامک خاکسار

محل پروژه: تهران، زرگنده، کوچه حیدری، کوچه ناز

کاربری بنا: مسکونی

زمین پروژه: 330 مترمربع

سال شروع و خاتمه: 1397-1396

جوایز: فینالیست بخش ساختمان های مسکونی جایزه معمار 97