آپارتمان افرا

پروژه افرا یک تک‌بنا، و به بیانی، یک المان به حساب می‌آید که در کنار الگوسازی در مقیاس محله، تلاش دارد تا بیشترین دیالوگ را با وضع موجود برقرار کند، چرا که با توجه به موقعیت قرارگیری و داشتن اشرافیت به بلوار اصلی، می‌بایست از یک‌سو، امکان بهره‌گیری از منظر شهری، و از سوی دیگر، آرامش و حریم درونی را برای ساکنانش فراهم آورد.

سیالیت نمای پروژه که در نگاه اول جلب توجه می‌کند، نظام قاعده‌مند و مدولار ساختمان را به موجودی زنده مبدل می‌سازد که می‌تواند حرکت کند؛ راه برود؛ فیگور بگیرد؛ در عین آراستگی و با حداکثر هارمونی، با محیط نابسامان اطرافش رفاقت کند؛ و همان‌طور که سر جایش نشسته و با همسایگان دیرینه خود مشغول گفت‌وگوست، سری به سمت خیابان بچرخاند و نگاهی به عابران در حال رفت‌وآمد بیاندازد و در حافظه‌ها ماندگار شود.

انعطاف‌پذیری در فضای داخلی با مبلمان‌پذیری فضا بر اساس نیاز مخاطب، و نیز سادگی و ابهام سادگی در عناصر سازنده فضاها تعریف می‌شود، و در فضایی مثل آشپزخانه، محرمیتی را که نیاز به کشف‌کردن با نوعی ابهام از فضای پذیرایی را به دنبال دارد، رقم می‌زند. به بیان دیگر، دیدن و دیده‌نشدن از نمای پروژه آغاز می‌شود و تا فضای داخلی و روابط بین فضاهای همجوار ادامه می‌یابد.